...

24 temmuzda bir gidiş'le gitmişim..ve şimdi tekrar geldim he ama bir daha gelirmiyim yada hiçmi gitmem bilemiyorum..çükü bundan sonra ne gitmeler nede gelmeler eskisi kadar tatlı olamayacak bende......
eskiden çok güzeldi cuma akşamları..hatta hafta içi yaşamanın tek sebebiydi ,tek umut cumaya varabilmekti..bu cumanında diğerlerinden bi farkı yoktu ama sadece başında..eve gelinmiş yatmaktan vazgeçilmiş taksimin yolu tutulmuş bi'buçukta buluşulmuş şen kahkahalar atılıyordu..yoga üzerine geyikler yapıp kadınların alışweriş deliliğini anlatmaya çalışıyorduk..sonrasında milletin bilet bulmak için yırtındığı ama yinede bulamadığı parov konserine elimizi kolumuzu sallıyarak üstelik 6 kişi girdik..saat tam23.45te dans edip eğlenirken telefonum çaldı benim..eniştemehmet yazıyor ekranda..açmadım nasılsa duyamıyacagız diye o kapanıır kapanmaz kardeş yazısı belirdi ekranda öteki telefonumu çıkardım hemen msj atmak için lakin o telefondada anne yazıyordu..işte o an anladımki o duymadıgım telefon zili acı acı çalıyordu aslında...ilk aklıma babam geldi sonra yangın deprem ama ne olursa olsun acı bişey sölenecekti kulagıma açtım telefonu we annemin haykırması sadece sinan diyebiliyordu sinaaaaaaaaaaaaaaaaaannnnnnn
kardeşim aldı telefonu bense yıgılmış bekliyordum...abi dedi abiiii nevin teyzem vefat etti.....................
sadece benim newin teyzemmiiiiiii benim newin teyzemmiiiii dediğimi hatırlıyorummm sonrası yok.......hastaneye nası gittiğim konusundada bi fikrim yok açıkçası..vardıgımda babamlar eniştemler hastanedeydi...ordan çıkıp cenaze evine gittim..herkes bitmişti ama bende bi umut wardı açıkçası çünkü inanmıyordum..çünkü benim nevin teyzem gidemezdi...eve girdiğimde annem yerde diğer teyzelerim yerdeydi...anneme sarılmak istediğimde o beni gördmüyordu evet annem nefes alıp weriyor ama hissetmiyor görmüyor konuşmuyordu...sonrasında tek cümleye takıldı uzun süre unutmayacagım bi andı...sinan ben iiyim ama beni görmüyordu cümleyi bitiremiyordu..hemen ambulanslar geldi..sakinleştiriciler iğneler doktorlar hemşireler savaştaydık sanki....aslında tam olarakta savaştı ve dünyada hiçbir ülkenin alamayacagı kadar agır bi maglubiyet aldık....

cenaze işlemlerini bile yaparken umutluydum ben rüya olmadıgı kesindi ama belkida şakaydı..
uzun süre kulaklarımdan çıkmayacak başka bir sözse en büyük teyzemin oğlundan geldi..saatte bir aynı cümleyi söledi bana sinannnn.., nevin teyzem öldü olummmmm nevinn teyzeemmm laaann...
bi buçukta otururken bile aynı cümleyi kurmuştum ''annemler 5 kardeş''...ve onlar öle beş kardeştiki herkes onlara 5i 1 yerde derdi..yada ananemide işin içine katar altın kızlar derlerdi...nevin teyzemse aralarındaki en komiğ en çılgını en edepsizi en mesmüsü..evet her seferinde bana muzip muzip şeyler sölediğinde hep aynı cümleyi kurardım ben...;ya ne edepsiz kadınsın sen..yada ulan ne mesmüs kadınsın..yada ya nevgut gene abuk subuk konuşuyosun..
günde 5 ile 10 arasında değişen sayılarda bizim evi arardı..bense hep şikayet ederdim..bu ne yaa bu kadar dedikodu yapılırmı nerden buluyosunuz bu kadar konu die...cuma akşamı ewden çıkarken annem gene onla konuşuyordu..annem dur sinan çıkıyor diyince gezsin gezsin az kaldı onun başını yakıcam diyodu..en çok istediği şey ben ewlendiğimde bana anlı şanlı düğün yapmaktı.......ama kolum agrıyor sırtım agrıyor diyerek girdiği bi hastane kapısından nefes alamadan çıkmıştı..bi kalp krizi yüzünden......

aslında şimdi ne bu yazıya devam etmek ne bi yerlere gitmek ne bişeyler yapmak istiyorum yapmak istediğim tek şey hiçbişey sanırım..çünkü öle bir darbe aldım ve öyle bir darbe aldıkki dünyadaki en büyük en acı ama en mecburi gerçek bize hala imkansız geliyor...
onu yazmaya çalışssam ne bir blog ne bir kitap yeter bana..en yakını annemin bi ara bilinçsizce sölediği kulağıma fısıldadıgı tek kelimeyle benim yazamayacaklarımı dün gece söledi çünkü...çılgındı...!
birazdan yine ona gideceğim..onun ewine we ister inan ister inanma ve yemin ederimki hala umudum var..ya ölmediyse..ya yaşıyorsa..ya buda bize bir şakasıysa..
lütfen be teyzecim lütfen.. buda bi şakan olsun...bak yine ağlıyorum sana..ama yeter yaa iliğimizi kuruttun iki günde..hayatın boyunca güldürdüğün kadarını iki günde ağlattın..