23 Haziran 2010 Çarşamba

come back

unutmadım seni..
valla unutmadım..

yazmadıgım bu süre içersindeyken hep aklımdaydın bu kadar özliyeceğimi hasretini bu kadar çekeceğimi tahmin etmezdim aslında..ama çektim..ne yalan söliyeyim çektim hasretini..
peki naptın bu yazmadıgın sürede dersen ; yaz gribi oldum öksürük hapşırık bogaz agrısı soguk ter halsizlik vb.  dertlerle ugraştım..
çok yakın iki arkadaşımı evlendirdim..onlar artık bir çift bense yalnızlık yürüyüşümde yapyalnız vede dimdikim =) (az evvel tioman island malaysia msjlarını aldım çok pis evlenesim geldi)
hayatıma süprizler katılmaya başladı..suprise of my life dediğim birisi war ve hergün teşekkür ediyorum kendisine..
anadolu yakasını keşf ettim bolca..göztepede oturup sahili bilmemek modayı bilmemek kadıköye gitmemek ne ayıpmış..beyoğlu artık haftada bir bilemedin iki günlük bi heyecan benim için..
yazarken followerım 30 bile olmamıştı oysa şimdi koskoca 33 olmuş..(buda yazmamakta daha başarılıyım demek =)ve iki mail birde ödül aldım ödül için ayriyetten bir post gelicek mailler ahada şöle blog..


mrb
günlerden bir gün keşfetmiştim blogunu.O günden sonrada her sabah işe başlarken okudum blogunu ama uzun bir süredir yazmıyorsun ve bu süre uzayınca acaba bir daha yazmıyacakmı? yada bir şey mi geldi başına diye meraklandım.
umarım yazmaya devam edersin ve umarım sağlıklısındır.
sevgiler
nilay

e okuyorduk ne güzel nerelerdesin sayın bir tutam mantıklı saçmalık!
zannediyorumki tatile gittin yeni fotograflar yeni ülke süpriz ve tüyolarıyla geri geliceksin çok bekletme


birde bugün yeni başlangıç maili aldım bknz.;
öyle dolanırken rastladım…bi uğradım sayfana demek istedim…haberiniz olsun gizlice dahası sinsice bir iş yaptığım sanılmasın diye…


ve artık benimde bir blööömmm var…keşfetmeye çalışıyorum…keşfedemedikçe sinirlenip kendime gıcık olup kapıyorum pencereyi…gömdüm kafamı ekrana…ne zaman geçer bu heves? Keşfedip yapınca mı keşfedip yapamayıp pes edince mi?
http://dusselhayat.blogspot.com/ buradayım şimdilik….acemi blögcü…

böle işte sevgili blog aramızda kedi girdi filan sanma sadece yazın werdiği rehavet, güneşin werdiği sokakta hayat war hissi ,sıcagın verdiği bıkkınlık modu fln..ama bundan sonra ayrılıklarımız bu denli uzun olmayacak.şimdi iznin olursa bekar wede yalnız bi erkek olmam seebiyle çamaşır yıkamam,yemek yapmam,bulaşık makinesini dizmem ve evin her köşesine çıkarıp attıgım kıyafet&döküntülerimi toplamam gerek..

sevindim..
tekrar buraya gelmeme


üzüldüm
dünya kupasında olmamamıza


keşfettim
istanbulda en çok huzuru buldugum ve benim için renkli rüyalar oteli ismini hakeden mekana


kahroldum
bitmeyen bitmek bilmeyen teröre


teşekkür ediyorum
suprise of my life'a

1 yorum:

Related Posts with Thumbnails